Психолошките тестови можат да бидат многу збунувачки, дури и за возрасни. Но се чини дека децата можат да најдат решение во секоја ситуација, иако нивните решенија исто така можат да бидат збунувачки. Можеби тие цртаат морничаво темни слики, но тоа не мора да значи дека се депресивни. Понекогаш тие се навистина развиени за нивната возраст и можат да исплашат дури и лиценциран професионалец.

  • Кога бев во градинка, имаше многу добри лекари и специјалисти. Еднаш, психологот побара да разговара со мајка ми. Сите други деца цртаа птици во светли бои, но јас нацртав црн готски гаврани и бев горд на тоа. Специјалистите сметаа дека имам проблеми и стравови. Но, мајка ми само им рече:„Претпоставувам дека не требаше да и покажувам мурали толку рано“. Мајка ми беше професор на уметничка академија.

 

  • Училишен психолог еднаш ја замоли мајка ми да дојде на училиште. Таа и даде на мајка ми неколку слики од компири, моркови, цвекло и праша: „Како ќе ги наречеш овие работи заедно?“ Мајка ми рече: „Зеленчук“. И психологот рече: “Да,  вашата ќерка рече дека се супа”.

  • Шест месеци откако мојот син заврши прво одделение, на неговиот час дојде психолог и рече дека ќе направи тест. На децата им беа дадени листови хартија и моливи и им беше кажано да нацртаат како се гледаат себеси на училиште. Децата се забавуваа: девојките се цртаа како принцези со книги, момчињата цртаа мали луѓе покрај зградата со име „училиште“ со хеликоптери и авиони наоколу.
    Дали знаете што нацрта мојот син? Нацрта 3 реда од 5 правоаголници. Имаше друг правоаголник, голем со иницијали на наставникот. на вториот правоаголник во 3-тиот ред пишуваше : „Јас“. Нацрта мапа за секој да може да го најде.

  • Во основно училиште, морав да го нацртам нашето училиште. Јас го направив тоа. Потоа мајка ми мораше да оди на училиште за да разговара со психологот за тоа зошто го гледав светот во толку темни бои. И тоа беше затоа што небото го нацртав во темно сина боја. Па, имав само комплет од 5 маркери: сина, црвена, жолта, зелена и црна

 

  • Време беше да одам во прво одделение. Секако, морав да видам психолог кој ми постави неколку прашања. Мајка ми се сеќава на тестот на кој требаше да категоризирам 4 предмети: птица, авион, автобус и тролејбус. Нормална личност само би ставила сè што лета во една група, а во другата, сè што не лета. Како и да е мојата фантазија реши да создаде 3 групи. Во првиот ги ставам автобусот и авионот, во втората птицата, а во третиот тролејбус. Кога прашаа зошто го сторив ова, одговорив: „Автобусот и авионот се движат затоа што има гас во нив, тролејбусот има струја, а птицата има крв“. Мајка ми се сеќава дека психологот бил шокиран, но и изненаден што е толку логично.

 

  • Требаше да ги ставам сонцето и ламбата во иста група бидејќи и двете емитуваат светлина. Но реков дека немаат ништо заедничко затоа што на ламбата емитува светлина со кабел, но не беше приклучена. Психологот беше изненаден, а моите родители беа горди.

  • Требаше да нацртам човек. Бидејќи ги направив сите претходни задачи навистина брзо, имав доста време, па решив да направам многу детален цртеж. Мајка ми е доктор, па затоа ги имав видено книгите за анатомија безброј пати. Сите беа светли и навистина интересни. Така, нацртав овали и работи кои велеа: „Ова се бели дробови, има црн дроб и стомак“. Тие сепак ме примија во училиштето, но само затоа што ги направив другите задачи подобро од кој било друг.