Најстариот син на Осама бин Ладен откри дека ја слика Америка, во обид да го поврати мирот на неговата невина младост.

Омар бин Ладен, како и многу други, се сврте кон уметноста како форма на бегство, кога целиот свет станува премногу, и тој често ги користи САД како своја муза, сликајќи мирни мустини и земјоделско земјиште.

39-годишниот има неверојатно физичка сличност со неговиот татко, но неговата идеологија не може да биде поинаква од основачот на Ал-Каеда, бидејќи бесно ја осуди терористичката организација на неговиот татко и крвопролевањето што го предизвика.

Наместо тоа, Омар, кој сега живее во Нормандија, Франција, се грижи за страната на семејството на неговата мајка, кои се креативни и уметнички настроени.

Некои членови од семејството на мајка ми се  уметнички  души. Мајка ми сака да слика, а исто така и една од моите сестри. Вујко ми беше исто така многу добар уметник. Значи, потребата за цртање и сликање е во мојата крв.

На многу начини, тој не се разликува од луѓето ширум светот, кои се свртуваат кон уметноста како форма на бегство. Омар се бори со проблеми со менталното здравје, вклучително и биполарно растројство и други психолошки лузни предизвикани од неговото воспитување и тој го помина својот живот обидувајќи се да биде „амбасадор за мир“, во обид да ги надомести грешките на неговиот татко.

Ми недостасуваат забавните времиња што ги поминав, времињата кога бев премногу млад за да знам и премногу невин за да го видам светот околу мене. Ми недостасуваат огромните делови на пустини и морињата што се тркалаат. Ми недостасува мирот во детството, продолжи Омар.

Сакам светот да знае дека пораснав, дека ми е пријатно во себе за прв пат во мојот живот, дека минатото е минато и мора да се научи да се живее со минатото. Човек мора да прости, ако не заборави, за да може да биде во мир со своите емоции.

Неговиот избор да прикаже сцени од САД е интересен, со оглед на омразата на неговиот татко кон земјата и фактот дека тој никогаш не бил таму. Сепак, Омар го сведува ова на неговата љубов кон холивудските филмови.

Ми се допаѓаат старите западни филмови. Јас ги почитувам каубоите, го сакам каубојското достоинство, рече тој.

Не може да се негира дека сликите на Омар се скоро детски, но и во нив има неискажана тага, нешто што тој вели дека претставува тага што тој често ја чувствува за светот.

Тажен сум за начинот на кој се смени светот, ја гледам тагата во очите на другите. Ја чувствувам болката што ја чувствуваат тие.

За жал, Омар не може да го смени минатото на своето семејство и сè што може да стори е да научи да прифати што се случило, со што му помогна уметноста која го води во „светот на соништата и фантазијата“.

Мислам дека се обидувам да најдам малку светло на крајот од овој мрачен пат. Се надевам дека сликата повторно ќе ја отвори светлината во мојот живот.